Jacques Sapir
Ενώ γίνονται προσπάθειες να πειστεί η κοινή γνώμη ότι επαρκούν 100 δις ευρώ για την επίλυση της ισπανικής κρίσης , ο Jacques Sapir, αποδεικνύει ότι αυτή είναι προϊόν της πολιτικής της λιτότητας και προειδοποιεί ότι η Ιταλία θα ακολουθήσει υποχρεωτικά την Ισπανία, υπονομεύοντας τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης(ΜΕS).
Η Ισπανία αντιμετωπίζει σήμερα πρωτοφανή τραπεζική κρίση, η οποία αποτελεί άμεση και έμμεση συνέπεια της συμμετοχής της στο ευρώ.
πηγή: Αριστερό Βήμα
Στο βωμό του καταρρέοντος ισπανικού τραπεζικού συστήματος χιλιάδες θέσεις εργασίας Ισπανών ανθρακωρύχων
Περίπου 8.000 Ισπανοί ανθρακωρύχοι βρίσκονται σε απεργιακή κινητοποίηση επί 4 εβδομάδες. Τη Δευτέρα 18/6 έγινε γενική απεργία σε 50 κοινότητες με καθολική συμμετοχή. Την απεργία υποστήριξαν και οι “επίσημες” συνδικαλιστικές ομοσπονδίες Κομισιόνες Ομπρέρας και η Γενική Ένωση Εργατών. Το αίτημα των απεργών είναι να μην περικοπεί κατά 64% η επιδότηση των ανθρακωρυχείων που προτίθεται να επιβάλει η κυβέρνηση Ραχόι στο πλαίσιο των γενικών περικοπών δημοσίων δαπανών ύψους 27 δισ. ευρώ μέχρι το 2014.
Γιάννης Κιμπουρόπουλος
Το ευρωπαϊκό ταγκό συνεχίζεται. Ένα βήμα μπρος, δύο πίσω, όπου πάντα περιμένει ένας γκρεμός. Το πρωί ο τεχνοκράτης Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι δήλωνε πως την Ευρωζώνη τη χωρίζει μόλις μια εβδομάδα από… τον γκρεμό, το απόγευμα ανακοίνωνε περιχαρής τη «συμφωνία των 4», στη μίνι σύνοδο με τους ομολόγους της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας. Η συμφωνία περιλαμβάνει ένα πακέτο κονδυλίων 130 δισ. που υποτίθεται πως θα διοχετευτούν στην ανάπτυξη, πράγμα που θα αποτελέσει αντικείμενο τελικής απόφασης στην ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής την ερχόμενη εβδομάδα. Και τι θα γίνει με 130 δισ. ευρώ; Πώς θα επιδράσει το 1% του κοινοτικού ΑΕΠ τις οικονομίες 27 χωρών που έχουν κολλήσει στην ύφεση;
πηγή:CYNICAL
Τα μηνύματα που έρχονται απ’ όλες τις μεριές λένε ότι τελικά η Γερμανία θα υποκύψει και ότι ανάμεσα στα πολλά Nein θα αρχίσει να βάζει και μερικά Ja. Η Ισπανία για παράδειγμα, θα τσιμπήσει το δανειάκι της για τις τράπεζες από το EFSF, αλλά χωρίς τις ουρίτσες των Μνημονίων και της τρόικας, όπως γινόταν μέχρι τώρα με την Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Οι τράπεζες θα δανείζονται απ’ ευθείας, χωρίς τη διαμεσολάβηση του κράτους και την ευγενική χορηγία των φορολογουμένων. Η αλλαγή αυτή δεν έχει ακόμα τελεσφορήσει, αλλά τα πράγματα πάνε μάλλον, προς την κατεύθυνση αυτή.
πηγή: Πύρ αείζωον
Την είδηση δημοσίευσε χθές (21/6/2012) το in.gr, αλλά πέρασε “στα ψιλά” εξαιτίας της επικαιρότητας για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης: Τη δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» προτείνουν σε άτυπη αναφορά τους δέκα κορυφαίοι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ, με επικεφαλής τον Γερμανό Γκίντο Βεστερβέλε (1).
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
Με το ευρώ στα πρόθυρα κατάρρευσης, επανέρχεται η ιδέα για Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ωστόσο το τίμημα θα είναι για όλους βαρύ
Μέχρι την περασμένη Κυριακή, η Γερμανία εμφανιζόταν πολιτικά απομονωμένη. Τσακισμένη από το Μνημόνιο, η Ελλάδα βάδιζε σε εκλογές που θα μπορούσαν να αναδείξουν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στον Δυτικό κόσμο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ισπανία βρισκόταν στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης παρότι δεν είχε το «σπάταλο κράτος» της Ελλάδας και εφάρμοζε επί τρία χρόνια εξοντωτική λιτότητα, σαν καλός μαθητής του Βερολίνου – με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα βάζω, τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε;
Σταύρος Μαυρουδέας
Η είδηση στους FT έχει πολλαπλό ενδιαφέρον.
Πρώτον, γιατί δείχνει πως ακόμη και θέσφατα της ΕΕ και της ΟΝΕ – όπως η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων – μπορούν να παραβιασθούν εάν αυτό φυσικά συμφέρει τους ηγεμόνες της ΕΕ.
Δεύτερον, γιατί δείχνει ότι όταν τα συμφέροντα τους απειλούνται τότε η ευρυματικότητα των μεθοδεύσεων τους δεν έχει όρια.
Τρίτον, ότι αποσπασματικά μέτρα (στάση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ, κεφαλαιακοί έλεγχοι κλπ.) μεμονωμένα κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το σύστημα με εξαιρετικά βαριές αντιλαϊκές επιπτώσεις. Έχουν νόημα μόνο μέσα στα πλαίσια ενός συνεκτικού και ενιαίου ριζοσπαστικού εναλλλακτικού σχεδίου με προμετωπίδα την αποδέσμευση από την ΕΕ και την φιλολαϊκή παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας.
Γ. Ε.
Όσοι έχουν δει τις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» θα θυμούνται την προτελευταία σκηνή του έργου και το τέλος της ιστορίας. Οι αντίπαλοι έχουν παραταχθεί στην πλατεία για να λύσουν τις διαφορές τους ενώ την ίδια στιγμή μία πολύ ευρύτερη σύγκρουση εξελίσσεται στην πόλη. Πριν προλάβουν να τις λύσουν μία αδέσποτη βόμβα σκάει στη μέση της πλατείας στέλνοντας και τους μεν και τους δε άψαλτους.
Η ομοιότητα της παραπάνω ιστορίας με τη σημερινή κατάσταση έγκειται στο ότι καθώς οξύνεται η κρίση οξύνονται οι αντιθέσεις και επομένως οι συγκρούσεις ανάμεσα σε τάξεις στο εσωτερικό των χωρών, στο εσωτερικό των αστικών τάξεων της ίδιας χώρας καθώς και ανάμεσα σε αστικές τάξεις διαφορετικών χωρών. Οι δρόμοι που θα πάρει η σύγκρουση, οι πιθανοί συμβιβασμοί και η αντανάκλαση στο πολιτικό εποικοδόμημα δεν μπορούν να προβλεφθούν με ακρίβεια εκ των προτέρων.
Martin Wolf
«Παντρέψου γρήγορα, για να έχεις όλο τον καιρό να το μετανιώσεις με την ησυχία σου» λέει μία ρήση. Πριν από δύο δεκαετίες, οι εταίροι της Γερμανίας με ορμητικό πάθος παρέσυραν -ορισμένοι λένε ότι την εκβίασαν- την πιο ισχυρή οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου να θυσιάσει τη νομισματική της ανεξαρτησία. Όπως, όμως, σημειώνει και ο Giuseppe di Lampedusa στον «Γατόπαρδο» στον δικό του άρρητο γάμο, «η φωτιά και οι φλόγες κρατούν για έναν χρόνο. Οι στάχτες για μία τριακονταετία». Τώρα είναι η περίοδος της στάχτης για την ευρωζώνη.
Κείμενο παρέμβασης
ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Η ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κι είναι ανάγκη να γίνει άμεσα, συντεταγμένα με παράλληλη οργάνωση του λαού, με συνείδηση των δυσκολιών αλλά και της ελπιδοφόρας προοπτικής που γεννιέται.
Stop euro - E.E. 